Opis
Amarantus, inaczej Szarłat, to roślina pochodząca z Ameryki Południowej. Nazywana zbożem XXI wieku. Jest rośliną znaną od ponad 4 tysięcy lat. Inkowie, Aztecy i Majowie uważali ją za roślinę świętą – dawała ona siłę i męstwo wojownikom. Wartość odżywcza amarantusa przewyższa inne zboża. Jego głównym składnikiem jest białko (16%-20%) o bardzo dobrym składzie biologicznym (zawiera wszystkie niezbędne dla człowieka aminokwasy egzogenne, ma wyższą wartość od białka mleka).
Zalety:
- wykorzystywane w diecie bezglutenowej,
- w tłuszczu z nasion amarantusa nie ma cholesterolu, a to ma znaczenie w zapobieganiu miażdżycy,
- skwalen, występujący w tłuszczu szarłatu, reguluje poziom cholesterolu, wspomaga usuwanie trucizn z organizmu, aktywizuje i przedłuża życie komórek oraz wzmacnia funkcjonowanie organizmu,
- nasiona szarłatu są bogate w: wapń, fosfor, potas, magnez, żelazo (wyższe stężenie niż w mięsie czy szpinaku), kobalt, jod, mangan, nikiel, chrom, cynk, miedź i selen,
- amarantus jest chętnie wykorzystywany w diecie osób z objawami anemii,
- Ma właściwości przeciwutleniające,
- Zalecany chorym na serce, bezglutenowcom, dzieciom w okresie wzrostu i rozwoju, ciężarnym kobietom, sportowcom, a także ludziom zagrożonym chorobami układu nerwowego, kostnego i krwionośnego oraz osobom w starszym wieku.
Użycie:
Amarantus gotuje się tak jak inne kasze i ryże. Może stanowić dodatek do dania głównego, być częścią sałatki, czy innych dań. Można też spróbować wymieszać szarłat z inną kaszą (np. z kaszą jaglaną).
Uwaga:
Ze względu na niewielki rozmiar ziaren skrobi, węglowodany amarantusa bardzo szybko wchłaniają się i powodują wzrost poziomu glukozy we krwi co jest niekorzystne dla chorych na cukrzycę. Można to zmienić łącząc amarantus z białkami, tłuszczami lub produktami o dużej zawartości błonnika. Zmniejszą one tempo wchłaniania glukozy.
Źródło: B. Szwejkowska, S. Bielski – Wartość prozdrowotna nasion szarłatu
