Opis
Głóg w medycynie ludowej był wykorzystywany w leczeniu: biegunek, chorób pęcherzyka żółciowego i bezsenności, stosowano go również jako środek przeciwskurczowy w leczeniu astmy, w łagodzeniu dolegliwości trawiennych oraz w nadciśnieniu tętniczym i przy słabym krążeniu. Obecnie owoce i kwiaty głogu uznaje się za surowce zielarskie. W jego owocach znajdziemy takie cenne składniki mineralne jak: wapń, fosfor, potas, magnez i sód, a w śladowych ilościach także: bor, chrom, żelazo, lit, nikiel, ołów, selen, wanad. To źródło takich kwasów tłuszczowych jak: kwas palmitynowy, oleinowy, linolowy, linolenowy oraz kwas trikozanowy, a w mniejszych ilościach: kwas laurynowy, mirystynowy, stearynowy, arachidowy, behenowy i kwas lignocerynowy. Liczne właściwości prozdrowotne głogu wynikają głównie z obecności związków polifenolowych.
Zalety:
- korzystny wpływ głogu na układ sercowo-naczyniowy,
- możliwość obniżenia stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL oraz triglicerydów,
- działanie ochronne na układ krążenia,
- możliwe obniżenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi,
- głóg wykazuje działanie przeciwzapalne,
- właściwości przeciwbakteryjne,
- bogaty w związki cechujące się wysokim potencjałem przeciwutleniającym.
Użycie: Pokruszony głóg można użyć do przyrządzenia naparu (herbatki). Owoce głogu mogą także posłużyć do zrobienia nalewki.
Źródło:
- Kulczyński, A. Gramza-Michałowska – Potencjał prozdrowotny owoców i kwiatów głogu
